"मुले ही देवाघरची फुले"

       म्हणती थोर थोरही भले,
                  मुले ही देवाघरची फुले       ||धृ||

                  कसे काय, ते ह्यांना कळले?
                  लहानात हे, कधी मिसळले?
                  कधी खेळले, वा बागडले?
                  तत्व कसे हे, यांनी काढले?
                            मजला मुळी ना कळे.         ||१||
                 
दुरुनी पाहिली त्यांनी बालके
त्यांचे हसरे अन गुलजार चेहरे,
चित्र विचित्र हे त्यांचे कपडे,
पाहुनि त्यांना मग हे भुलले
अन म्हणू लागले, मुले ही ॥२॥
        
                      द्या शाळेला भेट एकदा
                      कळेल सगळे मग तुम्हाला
                      हळूच विचारा मग गुरुजींना
                      खरेच का?
                      मुले ही देवाघरची फुले !

पहा भाव ते चेहर्‍यावरचे
उत्तर ठरवा मग प्रश्नाचे
हात जोडूनि म्हणतील तुम्हा
भलतेच बोल हे तुमचे
मुले ही न s s  देवा घरची फुले !
                              
  
                कवी:   कै. वि.ना. जांभेकर
         प्रेषक: सुलभा मुंडले

२ टिप्पण्या:

ulhasbhide म्हणाले...

खरंच, मुलं ही देवाघरची फुलंच असतात

अमित गुहागरकर म्हणाले...

हा हा हा ..!