म्हणती थोर थोरही भले,
मुले ही देवाघरची फुले ||धृ||
कसे काय, ते ह्यांना कळले?
लहानात हे, कधी मिसळले?
कधी खेळले, वा बागडले?
तत्व कसे हे, यांनी काढले?
मजला मुळी ना कळे. ||१||
मुले ही देवाघरची फुले ||धृ||
कसे काय, ते ह्यांना कळले?
लहानात हे, कधी मिसळले?
कधी खेळले, वा बागडले?
तत्व कसे हे, यांनी काढले?
मजला मुळी ना कळे. ||१||
दुरुनी पाहिली त्यांनी बालके | ||
त्यांचे हसरे अन गुलजार चेहरे, | ||
चित्र विचित्र हे त्यांचे कपडे, | ||
पाहुनि त्यांना मग हे भुलले | ||
अन म्हणू लागले, मुले ही ॥२॥ |
द्या शाळेला भेट एकदा
कळेल सगळे मग तुम्हाला
हळूच विचारा मग गुरुजींना
खरेच का?
मुले ही देवाघरची फुले !
पहा भाव ते चेहर्यावरचे
उत्तर ठरवा मग प्रश्नाचे
हात जोडूनि म्हणतील तुम्हा
भलतेच बोल हे तुमचे
मुले ही न s s देवा घरची फुले !
कवी: कै. वि.ना. जांभेकर
प्रेषक: सुलभा मुंडले
२ टिप्पण्या:
खरंच, मुलं ही देवाघरची फुलंच असतात
हा हा हा ..!
टिप्पणी पोस्ट करा