कागदी फूलच ते,
त्याला ना मधू, ना गंध
म्हणून ...
फुलपाखरू इंद्रधनुषी रंग त्यावर कधीच नाही रचणार
रेशमी केसांवर ते कधीच नाही सजणार
देवाच्या पायी नतमस्तक होण्याचा मान त्याला कधीच नाही मिळणार
ते तसंच पडून राहणार...
त्याच्या डोळ्यांदेखत खर्या फुलांचे निर्माल्य होणार
आणि त्याच्या मनात एक शल्य कायम सलणार
पण,
कागदी का असेना, फूलच ते
कोमेजल नाही तरी चुरगळणारच कधी ना कधी
कारण या नश्वर जगात सौंदर्य कुठवर शाश्वत होऊन टिकणार?
कवयित्री: जीवनिका कोष्टी
त्याला ना मधू, ना गंध
म्हणून ...
फुलपाखरू इंद्रधनुषी रंग त्यावर कधीच नाही रचणार
रेशमी केसांवर ते कधीच नाही सजणार
देवाच्या पायी नतमस्तक होण्याचा मान त्याला कधीच नाही मिळणार
ते तसंच पडून राहणार...
त्याच्या डोळ्यांदेखत खर्या फुलांचे निर्माल्य होणार
आणि त्याच्या मनात एक शल्य कायम सलणार
पण,
कागदी का असेना, फूलच ते
कोमेजल नाही तरी चुरगळणारच कधी ना कधी
कारण या नश्वर जगात सौंदर्य कुठवर शाश्वत होऊन टिकणार?
कवयित्री: जीवनिका कोष्टी
७ टिप्पण्या:
कवितेचा आशय सुंदर आहे, पण "णार" याचा अतिरेक वाटतो.
शाश्वत सत्य !!
आशय जरा वेगळा आहे.
छान, असाच लिहीत रहाव असं वाटत!!!
उत्तम आशय.
आभार!!
मलाही तसच वाटल होत लिहिताना कि 'णार' जरा जास्त होतय.
आभार!!
मलाही तसच वाटल होत लिहिताना कि 'णार' जरा जास्त होतय.
टिप्पणी पोस्ट करा