दीपज्योती २०११

अ जून झुंजुमुंजू झालेलं नाही, सरता अंधार गोधडीत गुरफटून झोपवतोय आणि आजीचा मऊ सायीचा हात गालावरून फिरत गुदगुल्या करतोय. ती म्हणतेय, “उठा आता ...

ये णं जाणं इथं ..... रोजचंच होऊन बसलं आहे, त्याच दु:खाची, तीच आसवं...., नेहमी- नेहमी पिण्यापेक्षा , एकदाच त्यांना वाट मोकळी करुन दिली आह...

बा ळ जन्माला आल्यावर आईशी असलेली नाळ तोडून टाकतात तेव्हा आईला आनंद होतो...आपली सुटका झाल्याचा आणि बाळाच्या जन्माचाही. बाळ बाहेरच्या जगात येऊ...

तु झ्या फोटोंसारखीच तुझी सगळी पत्र केव्हाच फाडून, तुकडे करुन फेकून दिली तू माझ्यासाठी घेतलेल्या पर्फ्युमची पावती मात्र जीवापाड जपली आ...

"अ गं आई माझी शाळा सुरू होतेय पुढच्या आठवड्यात , लक्षात आहे ना तुझ्या ?" इति अनन्या . आता मला तर हिचे टाईमटेबल अगदीच पाठ होते...